Als vastgoedontwikkelaar vraag ik me steeds vaker af hoe we gebouwen kunnen creëren die volledig voorzien in de behoefte van degenen die het gaan gebruiken.
BLOG LOOPBAAN YOUNG TALENT AWARD 2021
Stem hier tot 28 oktober op Wout.
Wout van den Corput is één van de kandidaten voor de Vastgoedmarkt Young Talent Award 2021. Met deze blog bespreekt Wout wat hij zou veranderen in de vastgoedsector als hij morgen zou opstaan als Elon Musk.
Als vastgoedontwikkelaar vraag ik me steeds vaker af: hoe kunnen we gebouwen creëren die volledig voorzien in de behoefte van degenen die het gaan gebruiken? Een van de oplossingen is om de bewoner aan 'de tekentafel' te zetten. De eerste 2,5 jaar van mijn carrière heb ik als vastgoedbeheerder veel bewoners de sleutels van hun nieuwe huurwoning mogen overhandigen. Natuurlijk waren ze als nieuwe bewoners blij met hun nieuwe woning, maar het was vaak ook een moeilijke puzzel om een optimale inrichting te vinden en niet te zwichten voor suboptimaal. Als een woning eenmaal is gerealiseerd ontbreekt het aan flexibiliteit om deze eenvoudig aan te passen.
Nu ik zelf 2,5 jaar ontwikkelaar ben, moet ik de confronterende conclusie trekken dat ook ík niet kan voorzien in de continu veranderende behoeftes van de eindgebruikers. Iedereen is anders en daarmee ook de behoeftes. Behoeftes die door nieuwe levenssituaties veranderen. Het product dat ik ontwikkel is ook nog niet flexibel genoeg om mee te kunnen bewegen met dynamische behoeftes.
Aan de tekentafel
Maar waarom zetten we de bewoner niet zelf ‘aan de tekentafel’? We hoeven als marktpartij dan slechts de tools aan te bieden om dat wat zij nodig hebben ook te kunnen ontwerpen. En dat op een manier dat gebouwen organisch gaan meebewegen op de veranderende behoeften?
Stel je een wereld voor waarin we alleen nog casco woongebouwen aan bewoners opleveren waarin alle elementen vanaf vandaag volgens internationale standaarden – ‘Plug & Play’ – worden ontwikkeld. Dat balkons, keukens, binnenwanden, badkamers of zelfs hele verdiepingen binnen een dag te koppelen zijn aan – en in – het casco gebouw. Zodat de eerste bewoner een ruim uitkragend balkon kan kiezen terwijl de volgende bewoner deze kan vervangen voor een slaapkamermodule. En dan geen module uit de fabriek, maar afkomstig van een ander object: een gesloten kringloop waarin elk onderdeel demontabel is en hoogwaardig wordt hergebruikt. Producten worden dan CCaaS – Casco en Circulair-as-a-Service – aangeboden. Maximaal efficiënt zodat een toekomstige bewoner vanaf de bank met een app zijn ideale woning configureert die dan ook nog binnen een week klaar is!
In mijn verbeelding representeert The Valley op de Amsterdamse Zuidas als een mooi voorbeeld van de verschijningsvorm van dit concept. Een speels en organisch effect ontworpen door de mensen die er wonen, die het vastgoed gebruiken met als gevolg een ‘ever changing’ skyline van de Zuidas!
Ontwikkelen voor de vraag
De technische en juridische uitwerking van dit concept roepen nu nog meer vragen op dan dat ze antwoorden geven. Het is een ideologisch gedachtegoed dat nu nog ver van de realiteit lijkt te staan. Maar ontwikkelen voor de vraag vereist disruptieve veranderingen in de vastgoedketen. Het vraagt om anders kijken naar ontwikkelprocessen met nieuwe verdienmodellen, RO-procedures en ook eigendomsstructuren. Er is zeker nog een weg te gaan. Maar wat zou het een enorme verbetering zijn als we nog meer kunnen maken waar echt vraag naar is. Als markt en overheid zichzelf niet langer beschouwen als goddelijke scheppers van de gebouwde omgeving. Maar dat eindgebruikers zelf bepalen wat hun behoeftes zijn en marktpartijen en overheid zich faciliterend opstellen.